Efficiëntie van Ollas Jamet

In vergelijking met andere vormen van irrigatie is irrigatie door Ollas zeer efficiënt, het maakt een waterbesparing van meer dan 50% met hogere opbrengsten door de vermindering van verliezen door verdamping en infiltratie.

Het heeft ook andere belangrijke voordelen, zoals het vermogen tot zelfregulering of het verminderen van onkruid.

Volgens tests uitgevoerd door AE Daka, levert potirrigatie een waterbesparing op van 50 tot 70% in vergelijking met irrigatie met een sproeier, wat al een van de systemen is met de minste verliezen. ( AE Daka, Hoofdstuk 7 Kleipot ondergrondse irrigatie als waterbesparende technologie voor irrigatie door kleine boeren in Ontwikkeling van een technologisch pakket voor duurzaam gebruik van Dambos door kleinschalige boeren, PhD Thesis, P¨retoria, Zuid-Afrika, Universiteit van Pretoria, 2001 ).

Sproeibevloeiing werd inderdaad geacht een efficiëntie te hebben van 80% (d.w.z. 80% van het gestorte water werd gebruikt voor de behoeften van de plant), een zeer hoog niveau in vergelijking met sproei- en oppervlakteirrigatie, die een efficiëntie van 65% hebben en respectievelijk 50%. ( Luc Arnaud, Bernard Gay, Water for market gardening, experimenten en processen, Gret, Ministerie van Samenwerking, 1994, 128 p. – agro-planet.e-monsite.com/medias/files/de-l-water-for- tuinieren.pdf )

In tests uitgevoerd in Kenia, waarbij oppervlakte-irrigatie door voren en door potten werd vergeleken, bedroeg de waterbesparing meer dan 97% voor de geteste gewassen, tomaten en maïs. ( CC Kefa et al., "Vergelijking van besparingen op watergebruik en gewasopbrengsten voor methoden voor irrigatie van kleipotten en voren in Lake Bogoria, Kenia", Journal of natural sciences research,‎ 2013 )

De opbrengsten zouden hoger zijn met Ollas-irrigatie in vergelijking met andere vormen van irrigatie.

In de tests van AE Daka(*), die de opbrengsten vergelijkt van 7 gewassen die geïrrigeerd zijn met potten, gieters en sproeiers (beregening), vinden we dat de opbrengsten per pot over het algemeen superieur zijn aan de andere.

Voor 3 gewassen zijn de opbrengsten beduidend hoger +26% voor rapen, +38% voor bloemkool en +58% voor maïs).

• Voor bonen zijn ze iets hoger.
• Voor uien en tomaten zijn ze equivalent
• Voor kool zijn ze iets lager

(*) AE Daka, Hoofdstuk 7 Kleipot-ondergrondse irrigatie als waterbesparende technologie voor irrigatie door kleine boeren in Ontwikkeling van een technologisch pakket voor duurzaam gebruik van Dambos door kleinschalige boeren, PhD Thesis,, P¨retoria, Zuid-Afrika, Universiteit van Pretoria, 2001

In Ethiopië waren de opbrengsten van tomaten verkregen met potirrigatie 50% hoger dan met oppervlakteirrigatie . ( CC Kefa et al., "Vergelijking van besparingen op watergebruik en gewasopbrengsten voor irrigatiemethoden voor kleipotten en voren in Lake Bogoria, Kenia", Journal of natural sciences research,‎ 2013)

We hebben het hier over het aantal kg geproduceerd voedsel per m3 gebruikt gietwater.
Volgens alle artikelen die over dit probleem gaan, is het potirrigatiesysteem verreweg het meest efficiënt op dit niveau.

Vergelijkende efficiëntie van waterverbruik in KG/m3 (*)

• Oppervlakte-irrigatie door voren: 0.7
• Sprinkler / sprinklerirrigatie: 0,9
• Druppelen: 1.4
• Begraven potten: van 2 tot 7

David A. Bainbridge, Superefficiënte irrigatie met begraven kleipotten, SelectedWorks, 2012

Ten slotte heeft de techniek van begraven potten, in vergelijking met andere soorten gelokaliseerde irrigatie, zoals druppelen, het voordeel dat de wortels zich in de diepte ontwikkelen en kan de plant aan zijn behoeften voldoen, zelfs in geval van tijdelijke stopzetting van het irrigatiesysteem.

Aangezien de sproeiers van een druppelirrigatie zich net aan het oppervlak van de grond bevinden, zal dit de ontwikkeling van de wortels net onder het grondoppervlak bevorderen, maar niet in de diepte. In dit geval zijn de planten des te gevoeliger voor klimaatschommelingen en waterstress.

Als het irrigatiesysteem uitvalt, hebben de planten daarom niet het adequate wortelsysteem om water uit diepere diepten te halen en zullen ze zeer snel verdorren.

Luc Arnaud, Bernard Gay, Water voor de tuinbouw, experimenten en processen, Gret, Ministerie van Samenwerking, 1994, 128 p. (agro-planet.e-monsite.com/medias/files/de-l-eau-pour-le-maraichage.pdf)

Veldcapaciteit is het volume water dat een bodem kan vasthouden in zijn microporiën, terwijl de macroporiën worden afgevoerd.
Dit is de ideale luchtvochtigheid voor de plant. Boven de capaciteit op het veld loopt de plant het risico te verstikken omdat alle poriën van de bodem, micro en macro, verzadigd zijn.

Omgekeerd, als de luchtvochtigheid te veel daalt, wordt het verwelkingspunt bereikt, wanneer de plant geen water meer uit de grond kan halen.

Tussen het verwelkingspunt en de veldcapaciteit bevindt zich de comfortzone van de plant, daarbuiten is waterstress. (*)

(*) “Water en bodem” [archief], op www.u-picardie.fr

Ollas-irrigatie, die zich automatisch aanpast aan het bodemvocht, helpt het bodemvocht op peil te houden in het veld.

Daarentegen zorgen conventionele irrigatiesystemen ervoor dat de bodem en planten cycli doorlopen van te veel water en vervolgens te weinig water.
In feite is er bij het water geven te veel water in de grond, waardoor het moeilijk is voor de plant om te gebruiken omdat de wortels onder water staan.
Er volgt een korte periode waarin de hoeveelheid water in de bodem op het juiste niveau is om door planten en micro-organismen te kunnen worden gebruikt.
Ten slotte blijft het water infiltreren en droogt de grond geleidelijk op en bereikt de drempel van verwelking. (**)

(**) CMC Olguín et al., Observaciones sobre el Efecto del Riego door Succión en el Rendimiento y Desarrollo del Maíz (var. H-507) en el Distrito de Riego no 41, Río Yaqui, Sonora., Chapingo, México, College van postdoctorale studenten van Chapingo., 1966

Daarom proberen we vandaag de irrigatiesystemen te optimaliseren door zeer nauwkeurige berekeningen, soms aangevuld met de installatie van sondes en tensiometers om de vochtigheid van de bodem te meten. (***)

(***)“Bewaken van bodemvocht om irrigatiebeslissingen te verbeteren”

Volgens David A. Bainbridge vermindert het gebruik van een ondergronds irrigatiesysteem de ontwikkeling van onkruid aanzienlijk in vergelijking met sprinkler- of vloedirrigatie. Hij meldt dat hij tijdens een test 90 kg onkruid heeft gevonden op 1 acre land (ongeveer 4.000 m2) dat geïrrigeerd werd door begraven potten, terwijl er op hetzelfde oppervlak geïrrigeerd door overstromingen 8,5 ton onkruid was. (*)

(*) David A. Bainbridge, Tuinieren met minder water: low-tech, goedkope technieken; gebruik tot 90% minder water in uw tuin, Storey Publishing, 2015, p. 128

De afwezigheid van onkruid zou ook de aanwezigheid van slakken verminderen, die een belangrijk plaagdier zijn. (**)

(**) David A. Bainbridge, Superefficiënte irrigatie met begraven kleipotten, SelectedWorks, 2012

Het constante bodemvocht dat door de Ollas wordt gehandhaafd, houdt zouten weg van de wortelzone en laat zo wortels groeien in de vochtzone.

In India werden naar verluidt opbrengsten van 27 ton/hectare behaald met zout irrigatiewater met een EC van 10,2 mmhos/cm, terwijl in hetzelfde gebied en met niet-zout water de opbrengsten niet hoger waren dan 25 ton/hectare. (*)

(*) David A. Bainbridge, Superefficiënte irrigatie met begraven kleipotten, SelectedWorks, 2012